مصدق باید الگوی وکلا باشد: چه وکیل محکمه، چه وکیل مجلس
متن سخنرانی دکتر ظریف برای جلسه چند روز قبل شورای امنیت سازمان ملل را یکی از دوستان فاضل ام برایم فرستاد. آقای ظریف دو بار از دفاعیات دکتر مصدق در جریان ملی شدن نفت در سازمان ملل استفاده کرده بود. به یاد نوروز امسال و فرصتی که کرونا برای در خانه ماندن ایجاد کرد افتادم. همیشه منتظر فرصت زیادی بودم که بتوانم یک نفس، کتابِ از سید ضیاء تا بختیار نوشته آقای بهنود را بخوانم، که خوشبختانه در نوروز فراهم شد. کتاب بی نظیری است. اگرچه شاید تماما تاریخی نباشد اما دید بسیار خوبی از وضعیت کشور ما به خصوص در دوران فعلی به خواننده می دهد. به دولتهای دکتر مصدق و دفاعیات او در محاکم که رسیدم، از این همه تلاش و اصرار عجیب این مرد در دفاع از خودش و بیان حقایق، علی رغم این که می دانست دادگاه فرمایشی است، شگفت زده شدم. از ارجاعات و اسامی کتاب به کتابهای بعدی وصل شدم: خاطرات و تالمات دکتر مصدق، به قلم خودش و مصدق در محکمه نوشته جلیل بزرگمهر، وکیل ایشان. به گمانم اگر به هر دلیل حکومت حاضر به پرداختن به فعالیتهای این قبیل نخبگان نیست، خودمان نباید کم کاری کنیم. به نظرم دانشجویان حقوق و علوم سیاسی، و فعالین این رشته ها باید دست کم سالی یکبار خلاصه ی اتفاقات این بخش از تاریخ را مرور کنند: حق دادنی نیست. باید بجنگی. حتی اگر احساس کنیم حرفمان خریداری ندارد. باید سعی کنیم طوری عمل کنیم که حرفمان شنیده شود و تاثیر بگذارد و در هر صورتی از گفتن و نوشتن و پیگیری کردن دست نکشیم.
پ.ن: عکس از کتاب مصدق در محکمه برداشته شده.
